Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si longus, levis; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat.
Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
Venit ad extremum;
Illi enim inter se dissentiunt.
Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.

Quid censes in Latino fore?

Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quid ergo?

Duo Reges: constructio interrete. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Nunc vides, quid faciat. Quae est igitur causa istarum angustiarum?

Ita, quae mutat, ea corrumpit, quae sequitur sunt tota Democriti, atomi, inane, imagines, quae eidola nominant, quorum incursione non solum videamus, sed etiam cogitemus;

Si longus, levis.: Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
Bork: Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.
Stoici scilicet.: Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.

Primum enim, si vera sunt ea, quorum recordatione te gaudere
dicis, hoc est, si vera sunt tua scripta et inventa, gaudere
non potes.

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici
potest, cum voluptate legimus?